Voet op Indonesische bodem! First stop... Bogor!

24 en 25 augustus 2015

Net zoals bij al mijn andere reizen, brengt mama me vandaag weg. Ineens is het dan echt zo ver! Ik ga reizen door Indonesie! Drie weken lang. Helemaal alleen. Aaaah! In mijn hoofd ga ik nog een keer denkbeeldig de checklist langs. Paspoort *check*, creditcard *check*, pinpas *check*... Ach, fuck it! Als ik die maar heb, voor de rest kan je alles kopen. Voordat we naar Schiphol gaan, maken we nog ff een pitstop bij mijn beide zusjes en dan kunnen we gaan.

Van tevoren heb ik al online ingecheckt bij Emirates, dus we hoeven maar 90 minuten voor vertrek de bagage te droppen. Uiteraard zijn we ruim op tijd en bij de bagage drop off zie ik dat ik maar een derde van het maximum mee te nemen gewicht heb gepakt. Schouderklopje voor mezelf, want 10,6 kilo op je schouders dragen is best wel te doen volgens mij.

Na een lekkere lunch bij La Place zwaait mama mij uit. Deze keer voelt het anders als ik haar een laatste knuffel voor vertrek geef. Nog steeds sta ik er met een big smile, want tranen met tuiten is niet helemaal mijn ding, maar toch... Het voelt anders. De laatste paar maanden ben ik bezig geweest om mezelf terug te vinden. En op dit soort momenten merk ik dat dat is gelukt... Mission accomplished.

Na afscheid te hebben genomen van mama, loop ik naar de security check. Selfservice is tegenwoordig ook mogelijk. Paspoortje zelf scannen, in de camera kijken en door. Cool! "Dus ik mag die kant op, meneer?", vraag ik vriendelijk. "Ja hoor", antwoordt hij. "Tenminste, je bent wel 18 toch?" Hou op hoor hahaha... Nog lachend doorloop ik het proces, maar word alsnog naar voren geroepen. Het blijkt dat er iemand is met mijn achternaam, voorletter en geboortejaar die iets geflikt heeft. It wasn't me, dus thank god... Ik mag door!

Ik heb niet superveel tijd over, dus ik loop snel een parfumerie in om een geurtje op te spuiten (was ik thuis vergeten) en door naar gate G09. Door het raam zie ik hem al staan. De airbus van Emirates. OMG... Ik stuur het thuisfront een foto met "check deze huge ass motherfucker". Het geeft een aantal mensen de kriebels, maar ik hou er wel van. .Wat een beest! Die gaat mij wel veilig naar Dubai brengen.

Ja hoor, en hoe! Heb je ooit de mogelijkheid om met Emirates te vliegen? Doe het! Wat een luxe! Ik zit altijd economy, maar dit lijkt wel gewoon business class. Een groot scherm in de hoofdsteun van de buurman die voor je zit, keuze uit ruim 500 (recente) films, heerlijk eten (ja echt!) ennn... WIFI! Ja in de lucht! Hoe dan?! Heb een aantal mensen weten te verrassen met deze mooie technologie. Heerlijk om als social media junkie zelfs daar online te zijn.

De eerste vlucht is a piece of cake. Ik kom om middernacht aan in Dubai. Daar is het twee uur later dan in Nederland. Omdat ik langer dan vier uren moet wachten, krijg ik een gratis maaltijd op de luchthaven. Maar ff serieus... Over huge ass motherfuckers gesproken. Bij aankomst ga ik in een lift zo groot als een woonkamer naar beneden om vervolgens nog een stukje te treinen om bij gate B24 te komen. Ongelooflijk hoe groot het daar is. Schiphol is er voor mijn gevoel niets bij. Anyways... Daar zit je dan 's nachts met tegenzin een McChicken weg te werken. Nee, dat gaat er niet echt in.

Het is druk bij de gate en alle goeie plekken (lees: ligstoelen) zijn weg. Mijn ogen kan ik bijna niet meer openhouden, dus wanneer ik om 4.10 uur in het vliegtuig zit, geef ik er meteen aan toe. De stewardessen willen me alleen laten wennen aan het tijdsverschil, dus nog geen uur later krijg ik ontbijt voor mn neus. Half slapend heb ik het croissantje opgegeten en de jus d' orange opgedronken. Ik slaap door tot het tijd is voor de lunch. 8.00 uur Nederlandse tijd wel te verstaan. "Miss? Chicken or prawns?" Ja joh! Doe s gek. Doe maar garnalen als ontbijt.

Na een laatste film en een eeuwigheid taxieen zet ik rond 16.30 uur voor het eerst voet op Indonesische bodem. Visumstempel halen, op bagage wachten, pinnen, busticket vor de Damri (bus) halen en op naar Bogor. Jakarta is van wat ik lees en hoor een smoggy stad met heel veel files. Ik heb daarom besloten deze eerst ff over te slaan en door te gaan naar Bogor. Ik heb voor de eerste nacht een hostel voor omgerekend 10 euro geboekt die volgens de reviews door een alleraardigst gezin wordt gerund. Top!

De busrit naar Bogor kost 55.000 rp. Omgerekend nog geen vier euro. Cheap, want zonder drukte op de weg is het een uur rijden. Nu duurt het helaas zo'n 2,5 uur. De wifi in de bus werkt helaas niet. Op zich geen probleem, maar ik kom erachter dat ik geen telefoonnummer van het hostel heb. Wel een adres, maar het is 18.00 uur en ineens donker. De jongen naast mij maakt het er niet beter op door te zeggen dat het gevaarlijk is om alleen te reizen. Dat ik voorzichtig moet zijn. Jajaja... Hij weet me dit te vertellen door Google Translate te gebruiken op zijn telefoon. Engels kan hij namelijk niet. Zo typen we een paar zinnen heen en weer en Andre (ik had me iets anders bij de eerste Indonesische naam voorgesteld) drukt me op het hart om hem te bellen als ik in nood ben. Ok... En wat ga jij dan voor me betekenen op afstand? Mooi verhaal... Lekker kort ook ;)

Anyways... Via het thuisfront kreeg ik het telefoonnummer van Hostel Bogor en Ika (de eigenaresse) heeft me keurig opgehaald van het Damri busstation. Ik kon zelfs nog lekker mee eten. Rijst met een rundvleesgerecht. Ik zou zweren dat ze smoor zei, maar ik dacht dat dat Nederlands was. Ff lekker gedoucht en nu lig ik in mn nieuwe kamer de laatste zinnen van mijn blog te typen. Zometeen slapen, want morgenochtend om 6 uur gaan we ontbijten. Zit gewoon bij die tien euro in.

Er zijn een aantal Duitsers in het hostel die morgen Nationaal park Gunung Halimun gaan bezoeken en dat lijkt mij ook wel wat. Kunnen we mooi de kosten van de taxi splitsen. 7 uur weg, dus hoop dat ik een beetje goed slaap. In Nederland is het nu namelijk nog maar 18.32 uur. Ow ja... Ika zei dat ik oordoppen in moest doen. Om 4 uur begint de moskee hier volgens haar behoorlijk luidruchtig. Geen wekker zetten dan maar? Nu kan de reis echt gaat beginnen...

Tot snel!! XOXO Gwen