Ik ga hard! Ik ga lekker!

Nog maar 4 weken te gaan in winter wonderland. Alhoewel… het is hier de afgelopen tijd zulk mooi weer geweest. Soms als ik bij de 360 bar, heerlijk chillend in een comfortabele fatboy, mijn ogen dichtdoe zou ik toch zweren dat ik me op Starbeach in Chersonissos bevindt. Zonnetje in mn gezicht, dj die lekkere beats op de achtergrond draait. Top! Sinds afgelopen week slepen we gewoon ons matras naar buiten en liggen we voor ons appartement op het gras te bakken in het zonnetje. Zonder overdrijven gevoelstemperatuur van 25 graden. En je leest het goed… gras. Het is hier zo warm dat sommige stukken piste sneeuwloos zijn. Iets minder is dat gasten het door de warmte nodig vinden om ons te bekogelen met watercondooms. Tenminste... we gaan er maar vanuit dat het water was :S

Begin februari waren natuurlijk Stefan en Lucas bij mij op vakantie en na hun vertrek heb ik me allesbehalve eenzaam gevoeld. De een na de andere bekende stapte week na week de bus uit hier in Val Thorens. Meestal was ik er van op de hoogte. Een enkele keer was ik compleet verbaasd. Nu ik erover nadenk waren het allemaal Kreta-gangers. En de link begrijp ik ook wel. Valtho is het Chersonissos in de winter. Party from duks till dawn!

Eerst Davy, die ik van Hof van Holland in Cherso ken, en zijn vrienden. Op Kreta gingen we ook wel eens stappen, maar hier hoefde hij niet te werken en dus was het zo goed als elke nacht raak. Tot in de vroege uurtjes van kroeg naar club en soms zelfs nog bij ons afteren waar de mannen baco, coranja (Huh! Neej Davy of ik de kan ranja mag) en tosti’s kregen. Niet voordat zij zich in hun jumpsuit van Muchacho Malo hadden gehesen uiteraard. Heb me kapot gelachen om die gasten. Vooral toen Tarek dat Flügelfluitje zonder aarzelen in zijn mond nam waarop ik vervolgens met een big smile zei... 'Jij wil niet weten waar die in heeft gezeten ;)' Humor!!

Die week erna waren Mark, die als barman werkte bij de OBC in Cherso, en zijn vrienden hier. Het is natuurlijk altijd gezellig als er bekenden langskomen, maar het is altijd maar afwachten of zijn vrienden net zo gezellig zijn. No problemo! Ook met hen stond ik bijna elke avond te partyen in de kroeg. Supergezellig om herinneringen op te halen van afgelopen zomer!

En toen kwam mijn lieve vriendinnetje Roos. Op Kreta werkten we samen, hebben we lief en leed gedeeld en waren we ieder vrij moment samen. Regelmatig kijk ik foto’s terug van die tijd en dan krijg ik al helemaal zin in de zomer. Helaas was ze er maar voor een weekendje, maar ik was zo blij om haar weer te zien. Hier hebben we ’t wat rustiger aan gedaan dan op Kreta. In plaats van elke nacht tot sluitingstijd in ‘t Hof, levend op Red Bull, stonden we nu overdag op ons board. Geweldig mooi weer gehad, dus relaxen bij 360 bar om ons kleurtje een update te geven, bijkletsen, filmpje kijken, lekker uit eten. Heerlijk!

En toen stapte ik een paar weken geleden om half 8 ’s ochtends de bus in om de nieuwe gasten welkom te heten en kijk ineens in de ogen van Sjak. En die ken ik weer van Slam! Bleek dat ik hier al heel veel eerder van op de hoogte had kunnen zijn als ik mn Twitter eens checkte, maar dat berichtje had ik dus gemist. Al met al… een en al gezelligheid!

En eerlijk is eerlijk… als je ’t dan weer over die mooie tijden hebt en hoort dat een aantal van hen weer teruggaat naar Kreta deze zomer. Dan begint het bij mij ook wel te kriebelen. Maar aan de andere kant denk ik dat het beter is om mijn horizon te verbreden. Nieuwe bestemming, nieuwe omgeving, nieuwe mensen. Helaas wordt mijn geduld nog tot begin mei op de proef gesteld. Dat ik voor X-travel ga werken is een feit, maar ga ik naar Portugal, Griekenland, Spanje, Bulgarije of misschien wel Italië? Ik haat het niet weten!

En wat heb ik deze afgelopen weken nog meer meegemaakt? Regelmatig komen er Bekende Nederlanders in Valtho. Meestal voor werk, maar laat het nou zo zijn dat laatst het grote idool van mijn Husk-collega in de bus aankwam. Zonder namen te noemen… Een Nederlandse tv-presentator van Italiaanse afkomst die als VJ heeft gewerkt en tegenwoordig zijn talenten bij BNN benut. Rara wie is het?

Dat mijn Husk-collega fan is/was van dit brok enthousiasme (en vat dit alsjeblieft heel sarcastisch op) heb ik nooit begrepen, want ik word er niet warm van. Via mijn zusje had ik al eens kennis met hem gemaakt. Nou behandel ik ieder mens hetzelfde, dus ik begreep er niks van waarom we op Mysteryland met deze overhippe, maar tikkie arrogante jongen op de foto moesten. Toen we wegliepen begreep ik pas wie hij was, maar het gevoel wat ik die keer had, werd hier in Val Thorens nog eens dubbel en dwars bevestigd. Zwermen meiden om hem heen, maar zijn allergrootste fan, mijn collega, hield zich op de achtergrond. Toen zij een Tweet van hem had gelezen waar iets stond in de trant van “Valtho! Waar staat de Flügel koud”, moest ik even mijn best voor haar doen. Door alle andere aandacht, zijn ze ze nooit komen ophalen. De rode rakkertjes stonden al in de koelkast, maar al met al hebben wij deze laatst zelf genuttigd met een rondje Stef Stuntpiloot die jullie misschien nog wel uit een eerdere blog herinneren.

Anyways… als ik aan deze BN-er denk, zie ik enthousiaste vrienden die een dansje doen en een saaie kerel tegen de muur aangeleund met alleen maar aandacht voor zijn BB. Toch kreeg ie het voor elkaar om arm in arm met een, naar mijn mening niet al te knappe, dame naar zijn accommodatie te lopen. Gelukkig heb ik mijn collega ervan weten te overtuigen dat hij niet zo leuk is als op tv en dat ze beter een nieuw idool kan zoeken. Dennis Storm ofzo. Die heeft tenminste humor! En laat hem nou net met Dutchweek hier komen. Ik zeg… Nieuw doel!

Maar naast de BN-ers zijn wij natuurlijk Husk Studentenreizen, dus een groot deel van onze gasten bestaat uit… tadaa… studenten. Ik heb me er nooit in verdiept, maar hoe sceptisch ik was, zo hilarisch vind ik het nu. Met dank aan de BNN-serie ‘Feuten’, die voor mij voornamelijk interessant werd gemaakt door hoofdrolspeler Bram Pasman (Manuel Broekman). En uiteraard dankzij jaarclub Gomorra van Vindicat. Op deze toppers kom ik zo terug.

A little backgroundinfo... In Nederland hebben de steden Amsterdam, Utrecht, Delft, Groningen, Leiden en Wageningen een zogeheten corps (spreek uit als: koor). Het ‘lichaam’ van de vereniging die de belangen behartigt van alle studenten. Zo heeft Groningen hun Vindicat en hebben ze in Leiden Minerva. Mij is allang opgevallen dat iedere student zijn eigen club het meest fantastisch vind en ze nemen de regels, de zogeheten mores, bloedserieus. Ongeschreven regels, maar in het kort komt het er op neer dat je als eerstejaars de minste rechten hebt en heel wat te onthouden. Een aantal voorbeelden waar mijn mond van open ging staan:

• In Leiden moet je als eerstejaars op een vaste dag op een exacte tijd in de tent staan. 17.26 uur om precies te zijn. Ben je er niet? Dan kan je iemand aan je deur verwachten;
• Voor middernacht mag je als mannelijke student niet met het andere geslacht praten. WTF!
• Enkel applaudisseren voor een artiest;
• Niet met je rug naar de bar staan! Wel zo beleefd naar de barman toe. Zou ik persoonlijk niet eens willen, want meestal is hetgeen wat achter de bar staat interessanter dan hetgeen ervoor. Alhoewel dat op Kreta meer van toepassing was dan hier in Valtho… Lucky me :S
• In de tent of op de kroeg (deze benaming verschilt namelijk per corps) mag je als eerstejaars niet in spijkerbroek komen.
‘Maar hoe doe je dat dan?” vroeg ik. “Aan het einde van de avond sta je toch tot je enkels in het bier?” Dat klopt, vertelde deze feut mij enthousiast. “En daarom heb ik ook een speciaal tentpak!” En daar staan ze dan jasje dasje. Elke jaarclub bij elkaar op hun vaste plekje, dat ze veroverd hebben. Wil jij nou ineens in die ene hoek staan, dan zul je moeten gaan dasje vechten. En wil je een meisje versieren? Dan moet je pils gaan strepen (met andere woorden een vol biertje tegen iemand aangooien). Tenminste… dat beweert één van de leden van Vindicat die in de vaste rubriek ‘Fuck the People’ in BNN-serie ‘Spuiten en slikken zit’ (waar ik overigens ook weer graag naar kijk vanwege eerder genoemde Manuel Broekman die hier in presenteert). Want nadat je je doel van die avond vol met een biertje raakt, daarna raak je toch vanzelf aan de praat?

Ik ging stuk om de uitspraken van deze Vindicat-leden. Ooit gehoord van vrouwen die seks hebben als een zeester? Ik niet, maar als ik denk aan de vorm van deze dieren kan ik me daar een voorstelling van maken…

Geweldige kerels die mannen van Gomorra. Ik denk dat ik elke dag wel even bij ze langs ben geweest of met ze ben gaan stappen. De ene avond liep ik binnen op een blote basten borrel. No problemo! Daar kan ik mee omgaan. Maar er was ook een avond dat ik bij hun binnenliep en er ruim 10 kerels met hun broek op de enkels stonden die mijn naam schreeuwden. Impressive! In sommige gevallen wel te verstaan. Beste manier om te handelen is gewoon gaan zitten en zeggen. ‘Ok jongens… nou heb ik ze wel gezien! Doe jullie boxer maar weer omhoog’! Just act like one of the guys. The story of my life ;)

Lastiger vond ik het om hun dranktempo bij te houden. Normaal tik ik met de meiden geen 4 flessen baco in 2 uurtjes weg. Maar hup Gwen… doorzuipen. Je zit niet te wachten op een atje-des (een shotje in één slok wegdrinken vanwege desinteresse). Die avond resulteerde logischerwijs in een mooie nacht waar ik behoorlijk dronken was. Of vol, kaal, blauw… Ik heb al zoveel benamingen voor deze vrolijke, maar wazige toestand gehoord, dat ik er soms van in de war raak.

De mannen zijn al een paar weken terug in het noorden van het land, maar wanneer ik terug ben, heb ik beloofd een avondje op de kroeg te komen. Ik heb er zin in en ben heel benieuwd!!

En vorige week kwam natuurlijk het belangrijkste bezoek van het hele seizoen. Papa, mama, Shannon, Raud, Jay en Kylano! Mn ouders met de bus en mn zusje, hubbie en kids met de auto. Het hele feest ging bijna niet door, omdat Jay ziek werd in de nacht van vertrek. Maar gelukkig konden ze een paar uur later dan gepland op weg. Mn ouders kwamen ’s ochtends al aan. Zo fijn om ze weer te zien en een dikke knuffel te geven. Na een paar minuten praten is het net alsof het nooit anders is geweest.
Toen kreeg ik ‘s avonds een smsje van mn zusje: ‘Ik vloek nooit, maar gvd hier ga ik nooit meer heen! Gwen, je weet dat ik hoogtevrees heb en dan doe je me dit aan. Dit is dus mooi eenmalig. Voortaan naar Winterberg of niet. Schijt wel 1000 kleuren. Nog 30 helse minuten!’ Jah sis… ik woon nou eenmaal op een berg op 2300 meter hoogte. Sorry! Je moet er wat voor over hebben om je zus weer te zien. Maar naast medelijden moest ik ook wel erg lachen. Gelukkig was ze haar helse momenten meteen vergeten toen ze de auto uitstapte en mij zag. En wat was Kylano gegroeid! Het kleine ventje is pas afgelopen september geboren en eind november vertrok ik alweer. Bevooroordeeld of niet… wat een knappert!

Dus toen waren we weer compleet. Op mn jongste sissie na :( Aan de telefoon zei ze: ‘Ik voel me zo alleen nu iedereen in Frankrijk zit en ik hier. Ik voel me nu net jou!’ Aahw… I miss you 2. Maar wat een heerlijke week! Het was het elke ochtend vroeg opstaan dubbel en dwars waard. Wie vind het nou niet fijn om zo aan te schuiven bij een heerlijk ontbijt met croissants, gekookt eitje en Nederlandse kaas.

Jay heb ik op skiles gezet bij de ESF. Heerlijk om zo’n kleintje van 4 jaar oud op ski’s te zien. Geen angst, gewoon hup… gaan! Na 5 middagen les, mocht ie zn medaille in ontvangst nemen die hij uiteraard maandags opgespeld naar school had. En zo trots als hij was, zo trots ben ik ook op hem. Helemaal fantastisch om te zien dat hij mijn humor heeft. Op de babypiste was hij op ski’s en ik ving hem elke keer op of hij viel op zn kont. De meeste kinderen beginnen meteen te janken en te roepen om hun moeder. Jay niet. Daar lag ie dan op zn rug in een niet zeer comfortabele positie. Ik ging stuk van het lachen waarop hij droog zei: ‘Ja Gwen, leuk hoor!’ Wat een geweldig kind is het!

Een weekje van samenzijn, lachen, terrasje pakken, chillen, rodelen en de piste op gaan. Would’nt have missed it for the world!

En je vraagt je nu vast af? Uhm… en Gwen… werk je nog wel ‘s? Heus wel! Maar niet zo veel ;) De aankomsten worden steeds minder groot. Vandaag hadden we maar 70 gasten aankomen. Das nog ’s wat anders dan 500 zoals begin februari. Maar dan nog… Wintersporters zijn zulke zelfstandige vakantiegangers. Ze komen aan, je checked ze in, ze betalen borg, krijgen hun sleutel en skipas en byebye. Ze gaan de piste op en mits ze niks breken of vragen hebben, zie je ze een week later wel weer bij het busvertrek.

Uiteraard zie je de gezelligste mensen wel in de kroeg en op zondagavond doen we altijd een kloprondje. Zoals de naam al zegt maken we een rondje langs onze gasten, kloppen we aan en horen we of alles ok is en ze eventueel nog vragen hebben. Uiteraard ook een perfecte gelegenheid om te kijken of ze in zijn voor één van onze gezellige activiteiten.

Maandagavond kroegentocht en donderdag snowbbq. Nu het zulk lekker weer is, is er weinig snow aan. Maar wel gezellig zo op ’t terras van El Gringo’s. Drankje en muziekje erbij. Chill! Maar of je dat nou als werken moet opvatten ;) Deze zomer wordt het weer bikkelen, dus ik zie het als een mooie gelegenheid om op te laden.

Maar die kloprondes… de ene keer gezelliger dan de andere. De ene gast blijft defensief in de deuropening staan als je aanbelt en de ander doet niet eens moeite om naar de deur te lopen en roept gastvrij ‘Binnen! De deur is open’. Die gasten zijn ’t gezelligst en daar blijf je ook ’t langste hangen.

Laatst zat ik bij gasten en hadden we het over dit onderwerp. Uiteraard vragen veel mensen: Zijn wij nou de leukste groep? Heb je ’t wel eens gekker meegemaakt? Of de vragen die je nooit beantwoordt: Wie van ons zou je nou doen? Wie van ons vind je het grappigst? Sorry, ik brand mn vingers er niet aan. Toch moest ik erg lachen om de uitspraak van één van deze gasten. ‘Tsja, het is dat ik de deur niet open heb gedaan, want ik had je waarschijnlijk ook niet binnengelaten. Niet om jou hoor, maar ik ben van mezelf een beetje autistisch aangelegd.’ Ik zie zn vrienden vreemd kijken en vervolgens zegt ie met een stalen gezicht: ‘Ja sorry! Ik kan er ook niks aan doen dat ik het gewoon fijn vind om naar een draaiende wasmachine te kijken.’ Mooi moment.

Nou, ik merk wel dat ik al veels te lang geen blog heb geschreven, want ik heb zoveel te vertellen. Ach… nog een paar leuke wist je datjes:
• Ik hier over het algemeen tussen de 19 en 24 word geschat? Nou heb ik wel eens gehoord dat indo’s na hun 30e in sneltreinvaart aftakelen, dus ik hou me aan de Husk slogan “Geniet ervan. Zolang het nog kan!”
• Dat het eten hier vrij prijzig is? En een gast als gevolg daarvan van mening was dat dat het goedkoper was om een kip te kopen, zelf op te voeden, dan te slachten om 'm vervolgens op te eten?
• Ok mijn moeder is ook blond, heeft krullen en ik ben aardig soepel in de heupen, maar toch moest ik nee zeggen toen mij werd gevraagd of Shakira toevallig mijn moeder is, toen ik weer ’s een dansje aan het draaien was.
• Ik samen met mijn Husk-collega’s een fotoshoot heb gedaan voor de Husk-website en wie weet de Husk-bussen :O Als kantoor verstandig is, houden ze 't bij de website. Je schrikt je toch rot als je mijn hoofd 10x vergroot op een bus ziet rondrijden??
• Ik deze week 5 dagen niet heb kunnen stappen, omdat ik keelontsteking heb gehad :( Ik dus 5 dagen amper heb kunnen praten, slapen, eten en slikken? En dat dat binnen een uur verholpen was na de medicijnen die ik van deze wonderdokter kreeg. Topspul!
• Er iets ergers is dan wintertenen? Jahaa… sneeuwballen :D
• Ik de laatste tijd een beetje vaak te diep in het glaasje heb gekeken? Uhm… correctie… fles? Aan glazen doen we tegenwoordig niet meer.
• De keuze van shotjes tegenwoordig wordt gemaakt op basis van het gooien van ijsklontjes tegen de flessen achter de bar?
• Ik met mijn Husk-collega op avontuur ben geweest? Dat begon met een avondje stappen in Val Thorens en eindigde in een taxirit naar een dorp beneden aan de berg waar we vervolgens in een megachalet tot half 8 ’s ochtends in de jacuzzi hebben gezeten.
• Dat de taxi 35 euro kostte, maar dat deze voor ons werd betaald. En dat we van de eigenlijke fooi stiekem een ontbijtje hebben gehaald?
• Dat elke reisleiding hier een categorie heeft waarin zij/hij scoren? De een gaat voor DJ’s, de ander voor seizoenswerkers, de een voor reisleiding, de ander voor toeristen, één voor medewerkers van een bepaalde accommodatie, weer een ander voor oude bekenden, iemand die van alle categorieën een beetje meepikt en weer een ander doet heel erg haar best om haar Europapas uit te breiden (ter info: een denkbeeldige pas die aangeeft in welke landen je bent geweest. Maar dan anders ;) IYWIM ;) In welke categorie ik thuishoor laat ik aan jullie verbeelding over.
• Dat de meeste veroveringen worden behaald in de kroeg, maar heej… wie zegt dat dat niet in een winkelcentrum lukt? Don’t ask ;)
• Dat ik op 1 april flink in de maling ben genomen? Ik zogenaamd gebeld werd door iemand van ’t FIOD met de melding dat er aanstootgevende foto’s van mij op internet stonden, met het vriendelijk verzoek deze per direct te verwijderen. Pardon! Zo lelijk ben ik nou toch ook weer niet? (Grapje mam, zulke foto's heb ik niet!) Ik daardoor gelijk chagrijnig was en na een lang onzinnig verhaal mij gevraagd welke dag het was ik verveeld als antwoord gaf: ‘Uhm vrijdag?!’ Dat klopt mevrouw. En wat voor datum? ‘F*ck!’ Ik zeg… actie geslaagd. En FYI… de opdrachtgever mijn geliefde Husk-collega was. Thx Eef... ik vind jou ook aardig :D

Lieve vrienden en familie. I miss you. 8 mei kom ik weer terug. Van 11 t/m 15 mei heb ik training voor X-travel en daarna ben ik een kleine 2 weken geheel tot jullie beschikking!! C ya soon.

XOXO