Koh Phangan, Koh Samui en door naar Koh Tao
Door: Gwendy
Blijf op de hoogte en volg Gwendy
18 Mei 2014 | Thailand, Koh Tao
Vrijdag 16 mei
De zuidoost kust van Thailand bestaat uit drie grote eilanden. Koh Samui was er als eerste en staat bekend om de grote resorts en golfbanen. Daarna kwam Koh Phangan. Daar verblijven we nu al twee nachten. Rond de Fullmoon Party is Phangan one crowded island, maar sinds het feest voorbij is steeds rustiger. Als laatste kwam Koh Tao bij het trio. Turtle island ofwel het duikerseiland genoemd.
Vandaag maken we een uitstapje naar Samui. Bij de receptie van Cosy Bungalows hebben we een ticket inclusief taxi geboekt voor 300 baht per persoon. Met de voucher in onze hand lopen we, nadat de taxi ons af heeft gezet, voorbij de kassa's richting de pier. Ik zeg nog tegen Leo: "Zo, das een flinke rij. Blij dat wij geen ticket meer hoeven te halen." Tsja... tenzij er bij de pier blijkt dat we terug naar de kassa moeten en onze voucher moeten omruilen voor tickets en een sticker. Annoying! Je moet hier wel een beetje assertief zijn, want het gaat allemaal niet vanzelf.
Bij de kassa vraag ik of de taxi op het eiland ook inclusief is. Nope... dat kost nog eens 100 baht pp extra. Maar... gemak dient de mens dus laten we dat maar doen. Vandaag hebben we een oranje sticker en met de snelboot zijn we al na een half uur op Samui aangekomen.
Volgens de 'Lonely Planet' - het handboek onder de backpackers - is Chaweng het mooiste strand wat Samui te bieden heeft, dus daar brengt de taxichauffeur ons keurig naar toe. We stoppen voor een boekingskantoor en besluiten daar gelijk maar tickets voor de terugweg te kopen. 280 baht pp inclusief taxi naar de pier. We kunnen aan het einde van de middag alleen niet aanmeren bij de pier van Thong Sala, maar wel bij Haad Rin. En we vertrekken ook vanaf een andere pier dan dat we zijn vertrokken, vertelt de man in zijn zangerige Engels. Prima! Zoveel kan het niet verschillen toch?
De man wijst ons aan hoe we bij het strand komen en binnen vijf minuten staan we met onze voeten in het witte zand. Het strand is mooi. Het doet me een beetje denken aan Curacao met die rotslijn in het blauwe water.
We vinden een paar ligbedden bij Ark Beach Bar. De technosounds komen ons tegemoet en dat werkt natuurlijk hypnotiserend als je op zoek bent naar een plekje om bij te bruinen. Zo te zien kunnen we er ook lunchen en hebben ze zelfs een zwembad. We hebben er alleen geen 300 baht pp voor over om daar gebruik van te maken. Seaside it is!
De e-reader die ik vorig jaar voor mn verjaardag heb gekregen, komt hier goed van pas. Ik ben sinds ons vertrek van Schiphol in mn derde boek bezig. In combinatie met de brandende zon en de lekkere muziek op de achtergrond bezorgt mij dit het echte vakantiegevoel.
Jammer dat ik om de haverklap gestoord wordt door verkopers van ijsjes, sarongs, bikini's, armbandjes en hoeden die me hun waar willen aansmeren. Ok... vooruit... een waterijsje willen we wel.
Rond half 5 komt er een donkere lucht heel snel onze kant op. Het geeft een bizar, maar een absoluut kodakmoment op door het grote contrast van blauw en donkergrijs aan de hemel. Op het moment dat er een regenboog tegen de achtergrond oplicht is het plaatje compleet.
Maar het betekent wel dat we onze spullen maar eens moeten gaan pakken. We weten hoe plots en heftig de regenbuien hier kunnen zijn en die natte boel willen we ons liever besparen.
Wanneer we bij de pier van Big Buddha aankomen begint het al te schemeren. Onze boot vertrekt om 18.30 uur, maar als ik naar de pier kijk vraag ik me af wat voor boot dat is. De pier is niet van beton met duidelijke bordjes van maatschappijen en bankjes. Nee, dit is een gammele houten loopbrug op palen. En idd... als ons vervoer van de avond aan komt varen zie ik al dat het van een andere kwaliteit boot is dan de heenreis.
Op de boot is het rustig, maar de mensen die er op zitten zijn vreemd. Een man die wel heel graag aandacht wil (oplossing: de rug toedraaiden), een man die zo onrustig in zijn bewegingen en houding is dat ik er al moe van wordt als ik er naar kijk, naast hem een Thais vrouwtje in een lange jurk, een flesje bier in dr hand en gigahakken (hoe is ze die loopbrug heelhuids overgekomen vraag ik me af). Mensen die mij wel vermaken tijdens de bootreis.
Het zogenaamde 'aapjes' kijken. De boot schommelt als een malle en we besluiten de show voortijds te verlaten en benedendeks te gaan zitten. Ik ben blij als we heelhuids voet aan wal zetten.
Door de afgenomen drukte lijkt een taxi vinden lastiger dan voorheen. Waar je ze twee dagen geleden van je af moest slaan, moet je nu goed om je heen kijken.
Koh Samui... we kunnen in ieder geval zeggen dat we er zijn geweest en dat we weer bruiner zijn geworden.
Zaterdag 17 mei
Dromen doe ik hier heftig. Elke nacht weer droom ik over de meest uiteenlopende dingen en mensen. Niet altijd even leuke dromen, maar vanochtend word ik wakker geschud uit een droom door vaag geklop op de deur.
Dat kan die van ons niet zijn, want wij kunnen uitslapen. Ik draai me om, maar het kloppen blijft aanhouden. Ook hoor ik nu iemand "hello" roepen. Shit! Wie is dat? Halfslapend doe ik de deur open. Het is de taxichauffeur van ons verblijf. Vragend kijk ik hem aan, waarop hij zegt: "You go today? Taxi?". Geërgerd zeg ik dat dat niet voor ons is, doe de deur dicht en stap mn bed weer in.
Een paar seconden blijf ik liggen en dan vraag ik Leo hoe laat het is. Ze antwoordt dat het 7.45 uur is. Daar was ik al bang voor. De exacte tijd wanneer we worden opgehaald voor de boot naar Koh Tao. Morgen ja!! Geloof me... ik ben niet gauw chagrijnig, maar dan wel. Ik trek snel een spijkerbroekje en een t shirt aan en op hoge poten ga ik naar de receptie. "Oh, very sorry. So very sorry. No problem, you can go tomorrow". Fijn, dan is dat geregeld. Heb nu alleen wel een ochtendhumeur en val sowieso niet meer in slaap.
Als we na een uurtje toch maar opstaan om te ontbijten en te gaan bijbruinen is het bijna uitgestorven. We maken een strandwandeling op zoek naar een mooi plekje, maar komen uiteindelijk weer terug bij ons eigen vertrouwde zwembad.
Blijkbaar trekken we vreemde mensen aan, want als we liggen te zonnen op een strandbedje komt er een weirdo vlak naast ons liggen. Buttnaked wel te verstaan. Iedereen van t personeel en de nog aanwezige gasten ziet het, maar niemand zegt wat. Zoals de Jamaicaans uitziende man rondloopt zou ik zeggen dat hij de magic mushrooms heeft geproefd, maar wat weet ik ervan. Misschien praat ie altijd tegen zn imaginary friends en loopt ie altijd dansend in zn nakie met een glimlach van oor tot oor rond.
Best grappig. Totdat je vanuit je ooghoek ziet dat ie zich iets teveel aan het vermaken is. Met zichzelf. Terwijl hij naar ons kijkt. Ieuw! Dat gaat echt te ver. Nog steeds is er niemand die er wat van zegt, maar door de veroordelende blikken staat ie op, geeft ie zijn toeschouwers de middelvinger en loopt hij geagiteerd naar een ander strand. Mooi, daar zijn we vanaf.
Inmiddels is het best bewolkt geworden en even uit de zon om mijn verbrande bovenbenen rust te geven is geen slecht idee. Lekker overdekt in het restaurant op een chillkussen lunchen en onderuitgezakt van 'Jackass number two' genieten. Love Johnny Knoxville. En goed voor de lachspieren.
Onze missie om s avonds bij een sushi bar in Haad Rin te gaan eten is helaas mislukt. Het alternatief, op het strand eten was zeker niet slecht, maar misschien hebben we meer geluk op een van de andere eilanden.
Cosy Bungalows is een prima accommodatie. Het is schoon, op een raar beest in de douche na, insectenvrij en ze hebben heerlijk en betaalbaar eten. Een groot nadeel is wel dat het water regelmatig op is. Op in de zin van, terwijl je je haar staat te wassen en ineens komt er geen water meer uit de kraan, op. Of op als, ik breng de was weg om gewassen te laten worden maar krijg het aan het einde van de dag ongewassen weer terug, op. Das toch wel een minpunt...
Zondag 18 mei
Vandaag zijn we een blauwe sticker. Met onze backpacks zijn we met de boot onderweg naar Koh Tao. Deze keer hebben we de accommodatie zelf geboekt in plaats van via een travel agent. Lekker makkelijk via de app van Agoda of booking.com.
Als het goed is verblijven we in een in 2013 geopend hotel. Strakke en frisse inrichting, in het levendige centrum van Sairee Beach en op nog geen 2 minuten lopen van het strand. Thalassa. I'm excited. Jullie horen nog of dat terecht is geweest.
Is iedereen lekker aan het genieten van het mooie weer in Nederland? Doe je best maar met bruin worden, want anders steken jullie straks zo af naast mij ;)
XOXO Gwen
De zuidoost kust van Thailand bestaat uit drie grote eilanden. Koh Samui was er als eerste en staat bekend om de grote resorts en golfbanen. Daarna kwam Koh Phangan. Daar verblijven we nu al twee nachten. Rond de Fullmoon Party is Phangan one crowded island, maar sinds het feest voorbij is steeds rustiger. Als laatste kwam Koh Tao bij het trio. Turtle island ofwel het duikerseiland genoemd.
Vandaag maken we een uitstapje naar Samui. Bij de receptie van Cosy Bungalows hebben we een ticket inclusief taxi geboekt voor 300 baht per persoon. Met de voucher in onze hand lopen we, nadat de taxi ons af heeft gezet, voorbij de kassa's richting de pier. Ik zeg nog tegen Leo: "Zo, das een flinke rij. Blij dat wij geen ticket meer hoeven te halen." Tsja... tenzij er bij de pier blijkt dat we terug naar de kassa moeten en onze voucher moeten omruilen voor tickets en een sticker. Annoying! Je moet hier wel een beetje assertief zijn, want het gaat allemaal niet vanzelf.
Bij de kassa vraag ik of de taxi op het eiland ook inclusief is. Nope... dat kost nog eens 100 baht pp extra. Maar... gemak dient de mens dus laten we dat maar doen. Vandaag hebben we een oranje sticker en met de snelboot zijn we al na een half uur op Samui aangekomen.
Volgens de 'Lonely Planet' - het handboek onder de backpackers - is Chaweng het mooiste strand wat Samui te bieden heeft, dus daar brengt de taxichauffeur ons keurig naar toe. We stoppen voor een boekingskantoor en besluiten daar gelijk maar tickets voor de terugweg te kopen. 280 baht pp inclusief taxi naar de pier. We kunnen aan het einde van de middag alleen niet aanmeren bij de pier van Thong Sala, maar wel bij Haad Rin. En we vertrekken ook vanaf een andere pier dan dat we zijn vertrokken, vertelt de man in zijn zangerige Engels. Prima! Zoveel kan het niet verschillen toch?
De man wijst ons aan hoe we bij het strand komen en binnen vijf minuten staan we met onze voeten in het witte zand. Het strand is mooi. Het doet me een beetje denken aan Curacao met die rotslijn in het blauwe water.
We vinden een paar ligbedden bij Ark Beach Bar. De technosounds komen ons tegemoet en dat werkt natuurlijk hypnotiserend als je op zoek bent naar een plekje om bij te bruinen. Zo te zien kunnen we er ook lunchen en hebben ze zelfs een zwembad. We hebben er alleen geen 300 baht pp voor over om daar gebruik van te maken. Seaside it is!
De e-reader die ik vorig jaar voor mn verjaardag heb gekregen, komt hier goed van pas. Ik ben sinds ons vertrek van Schiphol in mn derde boek bezig. In combinatie met de brandende zon en de lekkere muziek op de achtergrond bezorgt mij dit het echte vakantiegevoel.
Jammer dat ik om de haverklap gestoord wordt door verkopers van ijsjes, sarongs, bikini's, armbandjes en hoeden die me hun waar willen aansmeren. Ok... vooruit... een waterijsje willen we wel.
Rond half 5 komt er een donkere lucht heel snel onze kant op. Het geeft een bizar, maar een absoluut kodakmoment op door het grote contrast van blauw en donkergrijs aan de hemel. Op het moment dat er een regenboog tegen de achtergrond oplicht is het plaatje compleet.
Maar het betekent wel dat we onze spullen maar eens moeten gaan pakken. We weten hoe plots en heftig de regenbuien hier kunnen zijn en die natte boel willen we ons liever besparen.
Wanneer we bij de pier van Big Buddha aankomen begint het al te schemeren. Onze boot vertrekt om 18.30 uur, maar als ik naar de pier kijk vraag ik me af wat voor boot dat is. De pier is niet van beton met duidelijke bordjes van maatschappijen en bankjes. Nee, dit is een gammele houten loopbrug op palen. En idd... als ons vervoer van de avond aan komt varen zie ik al dat het van een andere kwaliteit boot is dan de heenreis.
Op de boot is het rustig, maar de mensen die er op zitten zijn vreemd. Een man die wel heel graag aandacht wil (oplossing: de rug toedraaiden), een man die zo onrustig in zijn bewegingen en houding is dat ik er al moe van wordt als ik er naar kijk, naast hem een Thais vrouwtje in een lange jurk, een flesje bier in dr hand en gigahakken (hoe is ze die loopbrug heelhuids overgekomen vraag ik me af). Mensen die mij wel vermaken tijdens de bootreis.
Het zogenaamde 'aapjes' kijken. De boot schommelt als een malle en we besluiten de show voortijds te verlaten en benedendeks te gaan zitten. Ik ben blij als we heelhuids voet aan wal zetten.
Door de afgenomen drukte lijkt een taxi vinden lastiger dan voorheen. Waar je ze twee dagen geleden van je af moest slaan, moet je nu goed om je heen kijken.
Koh Samui... we kunnen in ieder geval zeggen dat we er zijn geweest en dat we weer bruiner zijn geworden.
Zaterdag 17 mei
Dromen doe ik hier heftig. Elke nacht weer droom ik over de meest uiteenlopende dingen en mensen. Niet altijd even leuke dromen, maar vanochtend word ik wakker geschud uit een droom door vaag geklop op de deur.
Dat kan die van ons niet zijn, want wij kunnen uitslapen. Ik draai me om, maar het kloppen blijft aanhouden. Ook hoor ik nu iemand "hello" roepen. Shit! Wie is dat? Halfslapend doe ik de deur open. Het is de taxichauffeur van ons verblijf. Vragend kijk ik hem aan, waarop hij zegt: "You go today? Taxi?". Geërgerd zeg ik dat dat niet voor ons is, doe de deur dicht en stap mn bed weer in.
Een paar seconden blijf ik liggen en dan vraag ik Leo hoe laat het is. Ze antwoordt dat het 7.45 uur is. Daar was ik al bang voor. De exacte tijd wanneer we worden opgehaald voor de boot naar Koh Tao. Morgen ja!! Geloof me... ik ben niet gauw chagrijnig, maar dan wel. Ik trek snel een spijkerbroekje en een t shirt aan en op hoge poten ga ik naar de receptie. "Oh, very sorry. So very sorry. No problem, you can go tomorrow". Fijn, dan is dat geregeld. Heb nu alleen wel een ochtendhumeur en val sowieso niet meer in slaap.
Als we na een uurtje toch maar opstaan om te ontbijten en te gaan bijbruinen is het bijna uitgestorven. We maken een strandwandeling op zoek naar een mooi plekje, maar komen uiteindelijk weer terug bij ons eigen vertrouwde zwembad.
Blijkbaar trekken we vreemde mensen aan, want als we liggen te zonnen op een strandbedje komt er een weirdo vlak naast ons liggen. Buttnaked wel te verstaan. Iedereen van t personeel en de nog aanwezige gasten ziet het, maar niemand zegt wat. Zoals de Jamaicaans uitziende man rondloopt zou ik zeggen dat hij de magic mushrooms heeft geproefd, maar wat weet ik ervan. Misschien praat ie altijd tegen zn imaginary friends en loopt ie altijd dansend in zn nakie met een glimlach van oor tot oor rond.
Best grappig. Totdat je vanuit je ooghoek ziet dat ie zich iets teveel aan het vermaken is. Met zichzelf. Terwijl hij naar ons kijkt. Ieuw! Dat gaat echt te ver. Nog steeds is er niemand die er wat van zegt, maar door de veroordelende blikken staat ie op, geeft ie zijn toeschouwers de middelvinger en loopt hij geagiteerd naar een ander strand. Mooi, daar zijn we vanaf.
Inmiddels is het best bewolkt geworden en even uit de zon om mijn verbrande bovenbenen rust te geven is geen slecht idee. Lekker overdekt in het restaurant op een chillkussen lunchen en onderuitgezakt van 'Jackass number two' genieten. Love Johnny Knoxville. En goed voor de lachspieren.
Onze missie om s avonds bij een sushi bar in Haad Rin te gaan eten is helaas mislukt. Het alternatief, op het strand eten was zeker niet slecht, maar misschien hebben we meer geluk op een van de andere eilanden.
Cosy Bungalows is een prima accommodatie. Het is schoon, op een raar beest in de douche na, insectenvrij en ze hebben heerlijk en betaalbaar eten. Een groot nadeel is wel dat het water regelmatig op is. Op in de zin van, terwijl je je haar staat te wassen en ineens komt er geen water meer uit de kraan, op. Of op als, ik breng de was weg om gewassen te laten worden maar krijg het aan het einde van de dag ongewassen weer terug, op. Das toch wel een minpunt...
Zondag 18 mei
Vandaag zijn we een blauwe sticker. Met onze backpacks zijn we met de boot onderweg naar Koh Tao. Deze keer hebben we de accommodatie zelf geboekt in plaats van via een travel agent. Lekker makkelijk via de app van Agoda of booking.com.
Als het goed is verblijven we in een in 2013 geopend hotel. Strakke en frisse inrichting, in het levendige centrum van Sairee Beach en op nog geen 2 minuten lopen van het strand. Thalassa. I'm excited. Jullie horen nog of dat terecht is geweest.
Is iedereen lekker aan het genieten van het mooie weer in Nederland? Doe je best maar met bruin worden, want anders steken jullie straks zo af naast mij ;)
XOXO Gwen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
