Bye bye jungle and hello beaches

Dinsdag 13 mei
Het zit erop! We gaan het noorden verlaten voor het zuiden en vliegen om 12.15 uur met een binnenlandse vlucht van Nok Air naar Bangkok. Om 11 uur worden we opgehaald, maar mn intuïtie zegt dat ons mannetje dat wel eens vergeten kan zijn. Om 10 voor 11 bel ik hem en mijn 'sixth sense' doet het nog steeds. Hij is ons inderdaad vergeten, maar stuurt meteen een taxi.

Gelukkig zijn we geen stresskipjes en kan het allemaal in Thailand, want om 11.30 uur komen we aan bij de luchthaven en binnen 10 minuten zijn onze bagage en wijzelf ingecheckt. De vlucht vertrekt na een half uur op tijd en ook al duurt de vlucht maar een kleine anderhalf uur... we krijgen wel een snack (iets met krab maar ruikt en smaakt naar een worstenbroodje). Goed geregeld dus!

De vlucht, onze bagage halen en de taxi nemen is allemaal zo geregeld, maar we hebben een gat van 6 uur voordat de nachttrein naar Surat Thani vertrekt. Alle berichtgevingen over onrust en protesten in Bangkok, waar gewonden en zelfs doden zijn gevallen zijn niet heel fijn, maar we laten ons afzetten bij de backpackers place to be... Khao San Road. We vinden een pas geopend Mexicaans tentje met wifi en onder het genot van een heerlijke lunch vliegt de tijd voorbij.

Op tijd houden we een taxi aan om richting station te gaan. De lucht voorspelt niet veel goeds en we hadden ook geen 10 seconden later moeten vertrekken. Dan hadden wij en onze backpacks gratis zwemles gehad. Bizar die regenbuien hier.

Woensdag 14 mei
De nachttrein naar het zuiden verloopt vlekkeloos. De slaapruimte is wat kleiner dan de nachttrein naar het noorden, maar inmiddels slapen wij overal. Zittend als het moet. Na een bouncy ride van 13 uur komen we aan. Goeiemorgen! Het is 8 uur en een Thaise kenau staat te schreeuwen dat we de bus in moeten. Na het laten zien van ons ticket krijgen we een knalroze sticker op onze borst geplakt zodat straks duidelijk is op welke boot we moeten.

De bus naar de pier duurt voor mijn gevoel erg lang. We zijn al sinds 11 uur de dag ervoor aan het reizen en het verlangen naar een douche is heel groot. Of die nou koud, lauw of warm is. I dont care. Dat verschilt nogal eens namelijk.

Anderhalf uur later stappen we uit en gaan we als makke schaapjes met onze felroze-sticker-dragende-medepassagiers de boot op. Een lekker broodje kaas als ontbijt en na heerlijk uitgewaaid te zijn op het dek zie ik na twee uur de haven van t eiland. Yes! Eindelijk! We zijn er! Or mayb not... Alleen de felgele stickers mogen van boord. We zijn bij Koh Samui en het blijkt nog een klein uur varen naar het party eiland Koh Phangan.

Rond half 1 zetten we onze eerste stap op de eindbestemming. We worden belaagd door taxichauffeurs en mensen die een acco aanbieden. Die hadden we al geregeld, maar de free pickup service is niet op komen dagen, dus dat wordt dokken. In tegenstelling tot andere plaatsen kan je hier niet onderhandelen. 100 baht per persoon. Ongeacht de afstand en ongeacht hoeveel toeristen ze achterin proppen. Dus daar zaten we... als een stel vluchtelingen achterin de overdekte bak op weg naar 'Cosy Bungalows'.

Als we als eersten uitstappen en om ons heen kijken, bekruipt me hetzelfde gevoel als bij alle andere aankomsten bij de accomodatie. Het gevoel van... OMG in wat voor shithole zijn we terecht gekomen? Ik zie een aftandse Muay Thai boksring, rondlopen zwerfhonden en de eerste aanblik doet me denken aan een slecht onderhouden bungalowpark.

Bij de incheckbalie meld ik dat ik gemaild had om opgehaald te worden. Volgens t meisje stond de taxi er wel. Yeah sure! We hebben alle bordjes bekeken, maar onze naam zat er niet tussen. Wifi code 100 baht zeg je? Dan willen we die wel gratis ter compensatie:)

Er loopt iemand mee naar onze bungalow en op weg er naar toe zien we het verleidelijke en zonnige strand, een gezellig eettentje en tien stappen verder is onze kamer voor de komende vier nachten. Zolang ben je verplicht te blijven op Koh Phangan in verband met The Full Moon Party. Na het openen van onze kamerdeur ben ik blij verrast. It's not that bad at all!!

We zeggen wel dat we een low budget vakantie hebben, maar ondertussen hebben we overal een kamer voor ons tweeën, airco en een badkamer met toilet voor onszelf. Low budget voor onze standaarden misschien, maar geen 'dorm' met twintig stapelbedden waar we ook wel over horen. Ons verblijf is altijd simpel, maar compleet en schoon. Toch wel t minste wat we mogen vragen toch?

Na de afgelopen tijd alleen maar actief te zijn geweest en elke dag met onze backpack te hebben gesleept, is de tijd van relaxen aangekomen. De voor de hand liggende zon, zee en strandmodus is on!! En feestjes uiteraard. Na een middagje heen en weer lopen tussen onze handdoek en het zwembad om af te koelen, is het 's avonds tijd voor de maandelijkse Full Moon Party!

Overal worden soortgelijke feestjes gegeven. Halfmoon party, Black moon party, maar op Koh Phangan hebben ze een keer per maand de echte Full Moon Party. We weten niet wat we moeten verwachten, maar het enige wat we wel weten is dat je neon kleuren draagt. Dus in Bangkok hadden we al een top voor 100 baht gescoord. De blacklight verf zouden we daar wel regelen. Een tip die we hadden gekregen was om alleen cash mee te nemen. Geen pinpas, telefoon of camera, want er wordt veel gestolen.

We waren niet van plan om veel te gaan drinken, dus qua hoeveelheid geld wat we meenamen hadden we daar rekening mee gehouden. Resultaat... taxi betaald, bij binnenkomst voor een paar honderd baht ons laten onderverfen met blacklight paint, voor nog een paar honderd meer ieder een blacklight headband, nog wat extra paint op ons gezicht... Hoeveel geld hebben we nog? Ow shit... taxi terug moeten we ook betalen natuurlijk, maar dat redden we wel en dan kunnen we nog steeds wel een paar buckets halen. Dus wij lopen - all excited and full moon party proof - naar de ingang en dan... Dan voelen we ons ineens heel dom. Entree? Waarom wisten we dat niet? Of hebben we daar niet aan gedacht? Fuck! Daar gaan onze buckets... En nu zien we er zo cool uit! En we kunnen er geeneens een foto van maken. Dubbel fuck!

Maar goed... The Full Moon Party... Ik dacht 'gewoon' een strandfeestje, maar dit was gewoon een festival. Een langgestrekt strand met duizenden feestende mensen, met neon kleding en -paint, van allerlei nationaliteiten. Om de 100 meter een andere muziekstijl die uit de speakers knalt, tientallen kraampjes met buckets in alle smaken, snacks, accessoires, handlezers en hier en daar iemand die out ligt van iets teveel emmers alcohol.

Tot een uurtje of vier dansten we tot onze All Stars vol met zand zaten. Wat een feest! Een absolute aanrader! Thuis in ieder geval eerst een douche om al het zand en onze beschilderingen af te spoelen.

Donderdag 15 mei
Die douche voor het slapen gaan heeft niet iedereen gedaan zien we bij onze brunch. De verf is bij veel mensen nog goed zichtbaar en we zien zelfs een zwerfhond met knaloranje voorbij drentelen. It was some party!

Inmiddels liggen we met een mannetje of twintig film te kijken in het restaurant. De felle zon heeft ons al aardig bruin gekleurd, maar hoe fel die vanmiddag was... Zo hard waaide en regende het net. Gaten in het dak, het lekt overal en chillkussens zijn naar elkaar toe geschoven om met zn allen maar droog te kunnen zitten. Lang leve het regenseizoen.

Vanavond maken we t niet te laat. Morgen een dagtochtje naar Koh Samui. Een eiland naast Koh Phangan. Daar een chill baaitje opzoeken om 'ons kleurtje een updaten te geven', zoals ik altijd in mijn promopraatje voor de relaxing cruise als reisleiding zei. Wie doet je wat? Wij vermaken ons hier nog wel een paar weekjes :)

How's Holland? Wat heb ik gemist?

XOXO Gwen