Kanchanaburi en de reis naar Ayutthaya

Dinsdag 6 mei
Om 6 uur je wekker horen is geen aangenaam moment, maar als je op vakantie bent wil je optimaal genieten. Zeker als je in Thailand bent! Bovendien gingen we de avond daarvoor compleet uitgerust naar bed. We konden het niet laten om na een half uur voetmassage ook nog een rugmassage te nemen ;) Mijn masseuse was overigens een stuk zachtaardiger dan die van Leontine. Na lang speculeren waren we er over uit. Haar masseuse was eigenlijk een masseur. De welbekende ladyboy. In overvloed aanwezig in Thailand, maar lang niet altijd te herkennen. Behalve in de kracht van de handen blijkt.

Maar goed... vroeg opstaan om op tijd te vertrekken naar Kanchanaburi. Het busje dat er om 7 uur zou zijn, kwam alleen pas om kwart voor 8. Op zo'n tijdstip is drie kwartier langer slapen wel echt een gemiste kans, maar ach... Wij waren allang blij dat we niet opgelicht waren en stapten alsnog met een glimlach het busje in.

First stop. Dumnoen Saduak; The Floating Market. Een kleurrijke markt op het water zo'n anderhalf uur rijden van Bangkok. Voor 150 baht peddelde een mannetje ons in een bootje van kraam naar kraam. Een markt waar afdingen een sport is en die - als je het goed doet - al gauw zijn vruchten afwerpt. Ruim de helft er vanaf praten met een glimlach is geen uitzondering. Kramen met buddha's in alle soorten en maten, sarongs, kruiden, hoeden die ook als waaier kunnen fungeren... You name it. They have it. Maar naast de vaste kramen langs het water ook kramen op een bootje. Vers fruit en lekkere hapjes... alles komt je voorbij.

Na lekker op zn Nederlands 'kijken-kijken-niet-kopen' te hebben gespeeld gingen we door naar onze volgende stop. Een stukje cultuur en geschiedenis bij de River Kwai, ook wel bekend van de gelijknamige film. De 'Death Rail Bridge' die daaroverheen werd gebouwd in de Tweede Wereldoorlog hebben we ook even op de foto gezet. In het bijbehorende oorlogsmuseum zagen we foto's, teksten en herinneringen aan hoe deze brug werd gebouwd. Krijgsgevangenen onder het regime van het Japanse leger werkten letterlijk met bloed, zweet en tranen aan dit gigantische werk.

De derde stop stond niet op ons programma. Tiger Temple. De opvangplaats voor tijgers en hun welpen. We hadden hier niet voor betaald, maar de rest van de mensen in ons busje wel. Dus we kregen twee keuzes. 600 baht betalen en op zoek in onze backpack naar een lange outfit in niet felle kleuren of een uur in de brandende zon wachten op de rest. Beide keuzes waren ruk, maar uit principe kozen we voor optie twee. Niet heel slim aangezien alle muggen en hun insectenvrienden wel met ons wilden chillen. Tegenvaller van de excursieverschaffer die deze stop niet gecommuniceerd had, maar goed... Het onverwachte bezoekje aan de waterval Sai Yok Noi die daarna volgde maakte dat weer een beetje goed.

Al met al een leuke dag! Samen met twee Canadezen, die elkaar tijdens de vlucht hebben leren kennen en twee Engelse vrienden gingen we richting onze accommodatie voor de nacht. De twee boys hadden al een nacht in 'the floating houses' geslapen en gaven aan dat het chill was. Mooi! Dat horen we graag.

Na twee keer rijst op een dag te hebben gegeten gingen we met de longtailboat naar ons verblijf. Drijvende huisjes met een prachtig uitzicht over het water en de groene natuur. Dit uitzicht transformeerde binnen een half uur echter van romantisch naar spooky. Pikkedonker, het regende pijpestelen en het onweerde zo hard dat het de hele lucht verlichtte. Even voelde ik me alsof ik in een scène van 'Lost' was beland.

Het mocht de pret niet drukken. Na een, ietwat koude, douche hebben we met zn zessen buiten gekaart, gepraat en gelachen onder het genot van Chang (Thais bier) en fris. Leuke mensen! Gelukkig maar, want ook de dag erna zaten we met elkaar 'opgescheept'.

Woensdag 7 mei
6.15 uur en de wekker gaat af. Rise and shine! Vandaag gaan we naar de Erawan Falls! Een Nationaal Park in Kanchanaburi. Erawan Falls bestaat uit zeven levels en op elk level vind je een waterval waar je een verfrissende duik kan nemen. In totaal een klim van zo'n 2,5 kilometer. Voor de Thaise bevolking een dagje uit naar een openlucht 'zwembad' in de natuur en voor de toeristen net zo, maar dan met een behoorlijke workout.

Thaise mensen blijven lekker met hun gezinnetje op level 1 of 2. Rijstkoker en thuisgemaakt eten mee en genieten maar! Wij daarentegen gaan natuurlijk voor de top. Tot de eerste vier levels is het prima te doen. Er zijn trappetjes, bruggetjes en wandelpaden om redelijk oké naar boven te komen. Redelijk, want het is nog steeds ruim 35 graden, dus dat je het warm krijgt is een behoorlijke understatement.

Maar vanaf level 4 begint het echte werk. Via stenen en rotsen klimmen naar boven. Goed uitkijken hoe je je voeten neerzet en dat je niet uitglijdt. Je loopt door kleine beekjes en gaat af en toe best stijl naar boven. Maar bij elk level wordt de waterval mooier en de behoefte aan een duik groter. Na ongeveer anderhalf uur hebben we level 7 bereikt. Wat een helder water! Wat een mooi plekje. Zeker de moeite waard! Die vissen die aan je gaan lopen knibbelen hadden er van mij alleen niet bij gehoeven ;)

De afdaling was ook een uitdaging, maar ging net iets sneller. Wilde aapjes gezien die als dank voor het verstoren van hun rust een stuk fruit op ons gooiden. Brutale beesten! Al met al een mooie ervaring en een gezellige ochtend met Ashley, Damon, Matt en Henry.

Na de lunch was het tijd om terug te gaan naar Bangkok. Een lange rit van een paar uur in het busje met prive chauffeur. Helaas splitten onze wegen daar, maar met de Full Moon party komen we elkaar zeker weer tegen.

Terwijl ik dit type zijn we net aangekomen in Ayutthaya. De voormalige hoofdstad van Thailand waar we morgen tempels en ruïnes gaan bekijken. Maar wat een bijzondere rit hier naartoe. Vanuit Bangkok namen we de trein. Met nog twee minuten te gaan renden we met onze KFC maaltijd in de handen naar perron 9. Net op tijd stapten we in en kwamen niet lang daarna tot de ontdekking dat dat Thaise vrouwtje geen klap van onze bestelling had begrepen. Maar we hadden wel onze trein gered.

En ja die trein... derde klas tussen alleen maar Thaise mensen die ons aan zaten te kijken alsof we een stel aliens waren. Voor de verkoeling een ventilator aan het plafond en ramen die volledig open kunnen. Net zo open als de achterkant van de trein of de deur bij het verbindingsstuk zodat de man naast me - terwijl de trein op volle snelheid rijdt - ff een peukie kan doen. Het kan hier allemaal.

Ik lig nu op mn bedje voor vannacht. Een gezellige guesthouse met een verrassend mooie kamer, grote badkamer en een echte wc!! Jeeeej... Altijd toiletpapier bij je hebben is in Thailand geen overbodige luxe en je behoefte boven een gat doen vergt behoorlijke precisie, dus ik ben blij!

Ok... genoeg geschreven! Miss you all!!

XOXO Gwen ♡